۳۰
دی
غزل شمارهٔ ۲۲
چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست
سخن شناس نه‌ای جان من خطا این جاست
سرم به دنیی و عقبی فرو نمی‌آید
تبارک الله از این فتنه‌ها که در سر ماست
در اندرون من خسته دل ندانم کیست
که من خموشم و او در فغان و در غوغاست
دلم ز پرده برون شد کجایی ای مطرب
بنال هان که از این پرده کار ما به نواست
مرا به کار جهان هرگز التفات نبود
رخ تو در نظر من چنین خوشش آراست
نخفته‌ام ز خیالی که می‌پزد دل من
خمار صدشبه دارم شرابخانه کجاست
چنین که صومعه آلوده شد ز خون دلم
گرم به باده بشویید حق به دست شماست
از آن به دیر مغانم عزیز می‌دارند
که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست
چه ساز بود که در پرده می‌زد آن مطرب
که رفت عمر و هنوزم دماغ پر ز هواست
ندای عشق تو دیشب در اندرون دادند
فضای سینه حافظ هنوز پر ز صداست
00:00
-02:00
غزل شمارهٔ ۲۲ به خوانش سهیل قاسمی
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
می‌خواهید خوانش را دریافت کنید؟ اینجا و اینجا را ببینید.
با دو بار کلیک بر روی هر واژه می‌توانید معنای آن را در لغت‌نامهٔ دهخدا جستجو کنید.
شماره‌گذاری ابیات | وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف) | شعرهای مشابه (وزن و قافیه) | منبع اولیه: ویکی‌درج | ارسال به فیس‌بوک
این شعر را چه کسی در کدام آهنگ خوانده است؟
محمدرضا شجریان » رندان مست » ساز و آواز ۱
صدیق تعریف » عارف شیدا » آواز رامکلی (ابوعطا)
محمدرضا شجریان » رندان مست » ادامه ساز و آواز
گلهای تازه » شمارهٔ ۱۸۳ » (سه گاه) (۰۶:۵۸ - ۰۸:۱۸) نوازندگان: فرامرز پایور (سنتور) خواننده آواز: محمودی خوانساری سراینده شعر آواز: حافظ شیرازی (غزل) مطلع شعر آواز: چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست
گلهای جاویدان » شمارهٔ ۱۵۰ » (سه گاه) (۲۶:۲۰ - ۲۷:۱۴) نوازندگان: رضا ورزنده (سنتور) خواننده آواز: قوامی (فاخته‌ای)، حسین سراینده شعر آواز: حافظ شیرازی (غزل) مطلع شعر آواز: چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست
محمدرضا شجریان » اجراهای خصوصی » غوغای دل – اجرای خصوصی شجریان و کسایی
برای معرفی آهنگهای دیگری که در متن آنها از این شعر استفاده شده است اینجا کلیک کنید.