غزل شمارهٔ ۱۷
سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت
آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت
تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت
جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت
سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع
دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت
آشنایی نه غریب است که دلسوز من است
چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت
خرقه زهد مرا آب خرابات ببرد
خانه عقل مرا آتش میخانه بسوخت
چون پیاله دلم از توبه که کردم بشکست
همچو لاله جگرم بی می و خمخانه بسوخت
ماجرا کم کن و بازآ که مرا مردم چشم
خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت
ترک افسانه بگو حافظ و می نوش دمی
که نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت
- غزل شمارهٔ ۱۷ به خوانش سهیل قاسمی
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
میخواهید خوانش را دریافت کنید؟ اینجا و اینجا را ببینید.
با دو بار کلیک بر روی هر واژه میتوانید معنای آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
شمارهگذاری ابیات | وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف) | شعرهای مشابه (وزن و قافیه) | منبع اولیه: ویکیدرج | ارسال به فیسبوک
این شعر را چه کسی در کدام آهنگ خوانده است؟
احمدرضا احمدی » عاشقانه های حافظ » عاشقانه های حافظ ۱
گلهای تازه » شمارهٔ ۱۷۶ » (دشتی) (۱۰:۳۱ - ۱۴:۳۶) ترانه سرا: حافظ شیرازی خواننده آواز: شجریان، محمدرضا سراینده شعر آواز: حافظ شیرازی (غزل) مطلع شعر آواز: سینه ام زآتش دل در غم جانانه بسوخت
یک شاخه گل » شمارهٔ ۴۰۲ » (دشتی) (۱۱:۴۶ - ۱۲:۴۱) نوازندگان: همایون خرم (ویولن) ; صارمی، منصور (سنتور) خواننده آواز: شجریان، محمدرضا سراینده شعر آواز: حافظ شیرازی (غزل) مطلع شعر آواز: سینه ام زآتش دل در غم جانانه بسوخت
یک شاخه گل » شمارهٔ ۲۱۶ » (بیات زند) (۰۷:۲۹ - ۱۱:۵۹) نوازندگان: عبدالوهاب شهیدی (بربط عود) خواننده آواز: عبدالوهاب شهیدی سراینده شعر آواز: حافظ شیرازی (غزل) مطلع شعر آواز: سینه ام زآتش دل در غم جانانه بسوخت
برای معرفی آهنگهای دیگری که در متن آنها از این شعر استفاده شده است اینجا کلیک کنید.